Kompleks archeologiczny składa się ze Wzgórza Medvėgalis, Zamkowego, Lapkalnis, Wzgórza Dębowego, Sumonų, Świętej Góry, Wzgórza Bezimiennego z kulgrindą. Medvėgalis to król żmudzkich gór, wznoszący się 234,6 m nad poziomem morza. Z grodziska rozpościera się wyjątkowo szeroka panorama. Będąc na jego szczycie można podobno zobaczyć wieże 14 kościołów i niezliczone inne wzgórza, w tym oddaloną aż o 30 km Szatrię. Na podstawie pozostałości osady historycy datują grodzisko na I tysiąclecie, zaś w źródłach pisanych wzmianki o drewnianym zamku Medvėgalis pochodzą z 1316 roku, kiedy to został zaatakowany przez Krzyżaków. Medvėgalis był centralną i najbardziej znaną twierdzą, która broniła Żmudzi przed atakami zakonu krzyżackiego. Zamek został spalony przez Krzyżaków w 1329 roku. Według legendy nazwa Medvėgalis ma związek z oblężeniem zamku, którego obrońców uratowały dwie odważne białogłowy, które znały drogę przez kulgrindę. Kiedy decydowano o tym, kto poinformuje inne zamki o oblężeniu, dziewczęta powiedziały Mudvi galiva, a następnie udały się po pomoc. Od tego czasu zamek jest nazywany Medvėgalis.
.jpg)
+2
Opinie