Ekspozycja Muzeum Regionalnego Kazlų Rūda – Muzeum Domowe Valdasa Arbašauskasa w Visakis Rūda – Źródło w Visakis Rūda – Gospodarstwo „Gervių giesmė” („Pieśń Żurawi”) – Samanojus – Wieża obserwacyjna ptaków w Rezerwacie Ornitologicznym Novaraištis – Wielkie Źródło w Lekėčiai – Ulica-rzeka Vaiguva – Ścieżka edukacyjna w Gelgaudiškis – Grodzisko Miestlaukis – Pasieka Rodziny Kubiliai – Muzeum Młotów w Degučiai – Muzeum Okręgowe w Mariampolu – Ścieżka edukacyjna na Bagnie Amalwskim
Dystans ponad 200 kilometrów.
Czas trwania – 2 dni.
Na zakończenie trasy można zatrzymać się w Marijampolė.
Wyrusz w podróż przez dawne ziemie Bałtów – źródła, bagna, grodziska i miejsca kultu ognia. Odkryj światopogląd przodków, prawa natury i historyczną pamięć. Wybierając ten szlak, odwiedzisz tereny zamieszkiwane przez Jaćwingów i Auksztotów – zatem nie zdziw się, jeśli pozornie podobne miejsca opowiedzą różne historie. W VI–VII wieku obszar zamieszkiwany przez Auksztotów na południu obejmował tereny po obu stronach Niemna, między ujściami Szeszupy i Wilii, i łączył się z ziemiami Jaćwingów. Plemiona Auksztotów (wraz z Litwinami) stanowiły trzon narodu litewskiego, podczas gdy Jaćwingowie słynęli z waleczności.
Podróż rozpoczyna się w Centrum Informacji Turystycznej i Biznesowej w Kazlų Rūda, gdzie znajduje się ekspozycja muzealna regionu. Poznasz tu tajemnice dziedzictwa kulturowego i historię regionu, usłyszysz o wydobyciu rudy żelaza, zwyczajach leśników i życiu Bałtów na tych ziemiach. Kazlų Rūda to kraina żelaza i lasów, gdzie święte drzewa nie były ścinane, lecz przemawiano do nich.
W obfitujących w źródła, bagna terenach, nad jeziorami i rzekami występowały złoża rudy błotnej. W prywatnym muzeum życia codziennego Valdasa Arbašauskasa w Višakio Rūda stoją stare rudnie – urządzenia do wydobycia żelaza – świadczące o tym, że ludzie od dawna pozyskiwali tu cenny surowiec przy pomocy ognia. W muzeum zobaczysz też dawne narzędzia i sprzęty gospodarskie, które opowiadają o niecodziennej dziś codzienności.
W leśnych okolicach nie brakuje nie tylko czczonych drzew, ale i świętych źródeł. Źródło w Višakio Rūda – w miejscu dawnego świętego miejsca Bałtów – to cud natury. Według podań jego woda leczy ciało, a nad nim szepczą duchy drzew.
Po ogniu – pieśń ptaków w gospodarstwie „Gervių giesmė“. To miejsce niczym mały raj, którego spokój i rytm natury przypominają harmonię ze światem. Można tu zatrzymać się na noc w wybranym budynku – spichlerzu lub stubie. W gospodarstwie można skorzystać z uroków sauny lub poszerzyć swoją wiedzę, uczestnicząc w programach edukacyjnych.
Wędrując przez lasy Kazlų Rūda, warto skorzystać z uroków sauny oferowanej przez „Samanojus“.
Między ciszą a pieśnią unosi się tu duch Bałtów, a tuż obok znajduje się wieża obserwacyjna rezerwatu ornitologicznego Novaraistis. Na dawnym torfowisku, po podniesieniu poziomu wody, obecnie można zaobserwować przedstawicieli co najmniej 33 gatunków ptaków wpisanych do litewskiej czerwonej księgi. Jesienią ląduje tu na odpoczynek nawet stada do 3 000 żurawi – jeśli warunki będą sprzyjające, zobaczysz niezwykłe widowisko, gdzie czas mierzy się nie godzinami, lecz uderzeniami skrzydeł.
Według podań, cudowne jest także Wielkie Źródło w Lekėčiai. Pozwól sobie na orzeźwienie wodą, która bije nawet zimą – jak staje się lżej, jakby mgła znikała z oczu. Mówi się, że jeśli wypowiesz szczere życzenie i umyjesz ręce, woda odpowie.
Pomiędzy Lekėčiai a Plokščiai, na szczycie skarpy nad Niemnem, stoi do dziś nie w pełni odkryty dwór Ilguva. Słynny polski skrzypek, kompozytor i dyrygent, współzałożyciel Filharmonii Warszawskiej Emil Młynarski nazwał tę okolicę „litewską Szwajcarią”. Mieszkając tutaj, skomponował słynną symfonię F-dur oraz operę „Noc letnia”.
Jak głosi legenda, tę zamieszkaną od epoki kamienia łupanego okolicę strzeże olbrzym Ilgis, i tylko najbardziej wytrwali potrafią znaleźć na zboczu jaru liczący 400 lat i 32 metry wysokości trójpniowy dąb, zasadzony przez kapłanów - potomków legendarnego olbrzyma. Przez wiele wieków krainę legendarnego olbrzyma Ilgisa odwiedzało wielu królów, książąt, arystokratów, muzyków, pisarzy i malarzy. Zapraszamy również Państwa.
W Plokščiai jest miejsce, w którym rzeka i ludzie żyją w jednym nurcie.Rzeka-ulica Vaiguva stanowi przykład, jak źródliska mogą stać się osią życia – jedyną drogą do domów mieszkańców tej ulicy jest właśnie płynąca rzeka.
Odkryj równowagę między legendą a rzeczywistością, spacerując ścieżką przyrodnicza w Gelgaudiškis. Ścieżka prowadzi przez stary las - zaczyna się przy pałacu w Gelgaudiškis i wiedzie do zabytkowego parku dworskiego – jednego z największych w stylu leśnym na Litwie (aż 118 ha). Znajdziesz tu obiekty owiane legendą: Grób Asesora, Górę Diabła, Cmentarz Baronów, Górę Wisielców i oczywiście „Gwiazdę” – polanę, z której promieniście rozchodzą się ścieżki w ośmiu kierunkach świata. Mówi się, że takiego układu zażyczyli sobie myśliwi, by podczas obiadu móc obserwować zwierzynę.
Dawne miejsce obserwacji i obrony niedaleko Kudirkos Naumiestis to grodzisko Miestlaukis, zwane też Juodupės (lub „Napoleona“). Na jego szczycie wciąż można usłyszeć echo rogu bojowego, który wzywał do zgromadzenia plemiona: Jaćwingów, Nadruwów, Skalowów, a może i Litwinów.
Odbiciem dawnych tradycji i więzi pokoleń jest pasieka rodziny Kubilai, słynąca w okolicach Vilkaviškis nie tylko ze słodkiego nektaru, ale też miodu pitnego Devynbitė. To nie zwykły napój – to rytualne doświadczenie. Miód dojrzewa z dodatkiem owoców, jagód i ziół suszonych na mrozie – każdy składnik ma swoje znaczenie. Polecamy degustację i poznanie tajemnic tego trunku.
Młotek jest jednym z najstarszych i pewnie najczęściej używanych narzędzi ludzkiej cywilizacji. Nasi przodkowie używali go do rozbijania kości i muszli w poszukiwaniu pożywienia. Dziś jego zastosowanie jest znacznie szersze – dlatego warto odwiedzić Muzeum Młotków w Degučiai, gdzie po wcześniejszym umówieniu zaprezentowana zostanie kolekcja ponad 1400 młotków.
Muzeum Okregowe w Marijampolu – przystanek edukacyjny, w którym splatają się archeologia, język, codzienność i wierzenia. Można tu doświadczyć, jak zmieniał się styl życia ludzi, ale podstawowe zasady pozostały niezmienne: szacunek dla ziemi, cyklu czasu, święta i pieśni pracy.
Według przodków bagno jest drogą dusz, w której można zapomnieć o czasie – dlatego ostatnim przystankiem jest ścieżka edukacyjna przez bagno Amalva. Zmęczonych podróżnych ucieszy jej długość – zaledwie 121 metrów.
Niech ta wędrówka będzie małym odrodzeniem, przypomnieniem, iskrą świadomości.
Opinie